Geplaatst op Geef een reactie

onzekerheidsvaardig

#onzekerheidsvaardig
Het woord raakt me. 
Mijn buik zegt mij dat ‘het’ hierover gaat.
In dit leven.
in onze job bij de overheid (en elders misschien nog meer?).

Hoe onzekerheidsvaardig ben jij?

Als je jezelf vergelijkt met je collega’s, je partner, kinderen, vrienden…? Waar sta je dan op de barometer van onzekerheidsvaardigheid ?

Ik denk dat ik het zo een mooi woord vind omdat het stuk vaardigheid erin zit.
En een vaardigheid kan je leren.
Het geeft hoop.
Perspectief. 

En laat dat nu zijn wat Sisu met een mens doet (ook een ambtenaar ;))
Het maakt je méér #onzekerheidsvaardig.
Méér #veranderkrachtig (nog zo een mooi woord!) 

En weet je wat?
Ik vertel je kort en krachtig hoe ook JIJ als bevlogen ambtenaar en je team dit kunnen toepassen.
Stap voor stap.

Warme groet, 
Geertrui 

Geplaatst op Geef een reactie

Truc met Hollander

Paasvakantie
Ook al ben ik aan het werk,
het feit dat velen dat niet zijn, zorgt voor een kalme inbox en dito tempo. 

Hoe is het bij jou? 
Eindelijk ook eens tijd voor de BELANGRIJKE maar NIET-DRINGENDE taken die anders altijd van de lijst vallen? 

Tussen de afspraken door neem ik deze rustigere weken de tijd om vanop afstand naar mijn werk te kijken:

  • Waar werd ik gelukkig van de afgelopen maanden?
  • In welke acties kon ik het verschil maken? 
  • Waar werden mijn klanten gelukkig van?
  • Waar kon ik bijdragen aan een groter geheel.
  • Wat is het dan dat ik te doen heb? 
  • … om dan mijn plan te maken. 

Enfin, dat is althans de theorie. Ik NEEM ME VOOR om dit te doen.
Zelfs al staat het mooi ingepland in mijn agenda en is het rustiger, er is altijd wel een dringend telefoontje die mij in de orde van de dag houdt.
Ken je ook dat?

Dus… heb ik mijzelf een stok achter de deur gestoken…

Hetzelfde en toch helemaal anders
Volgende week komt mijn Nederlandse collega “Overheidscoach voor aanpakkers!” bij mij naar Gent. 
Jeanette was vroeger gemeentesecretaris. 
Vandaag doen we allebei vergelijkbaar werk.
Hebben wij dezelfde dromen, lopen tegen dezelfde hordes aan… maar tegelijk ook helemaal anders. 
En gaan wij samen bovenstaande oefening doen. 
Elk voor onszelf en toch samen. 

Wat als jij ook eens afsprak met een collega om samen/elk jullie belangrijk maar niet-dringend werk wél dringend te maken, <<Voornaam>>?

Ik kan alvast niet wachten wat het resultaat zal zijn voor mijn plan van de rest van 2022. Ik houd je op de hoogte! 

Warme groet 
Geertrui

 

Geplaatst op Geef een reactie

Daar heb ik geen tijd voor

Mijn agenda barst. 
Van donderdag tot zaterdag neem ik een groep ambtenaren mee op Bevlogenheidsboost naar de Ardennen.

Je kent de situatie ongetwijfeld zelf ook:
Om die 2 werkdagen te compenseren waar ik niet aan mijn rush-van-de-dag taken kan werken, zitten mijn dagen voor vertrek overvol.

Bij mijn deelnemers is dat net zo. Eentje moest “nog snel” een opvangcentrum voor Oekraïense vluchtelingen uit de grond stampen in haar gemeente…

Boven de rush van de dag gaan staan en jezelf de tijd geven om je koers te bepalen, stand van zaken op te maken en er met volle moed weer tegenaan gaan…. het vergt lef en moed. Ik weet nochtans uit mijn dagelijkse praktijk dat de bevlogen mensen de eersten zijn die dit soort zaken laten passeren. Want “daar heb ik geen tijd voor”…   

Gek toch,
hoe we geen tijd hebben voor : 

  • Een stevige combinatie van ratio: plannen, uitwerken, realiseren
  • Met … zelfinzicht als leider. Groeien. Doorbreken. Verdiepen. Verbinden.
  • Ruimte in tijd en hoofd die tot extra efficiëntie, impact en goesting leidt
  • Naar huis gaan met je veel verder uitgewerkt plan
  • Met nieuwe energie.
  • Met een valies vol inzichten en handvatten om direct toe te passen.
  • Vol ervaring, tips en tricks van gelijkgestemde bevlogen mensen die ook the extra mile lopen en ook al eens tegen de muur lopen. 

En dit doe ik dus deze week met een groep mensen die “hier geen tijd voor hebben”. 
Als het meevalt dan doe ik het later dit jaar opnieuw. 
Je hoort er nog van.
Misschien heb jij dan ook “geen tijd” en ga je wel mee? 

Warme groet 

Geertrui

 

Geplaatst op Geef een reactie

1340km

Kijk jij net als mij met verbijstering naar de wereld?
Dit kan toch niet waar zijn? 
In wat voor slechte film zijn we nu beland?


… zo startte ik vorige week mijn nieuwsbrief.
En vervolgde: 

Als je mij kent, dan heb je mij al horen vertellen over de niet benijdenswaardige geo-politieke situatie van Finland.
Met hun 2000km Russische grens
(zie PS 👇)

Ik had toen altijd de neiging om dat te moeten/willen uitleggen. 
Waarom dat zo alles bepalend is voor Finland. 
Waarom dat zo beperkend is voor Finland. 
En hoe onwaarschijnlijk het is dat zij ondanks (dankzij?) deze immense beperking er toch in slagen de nummer 1 te worden op vele ranglijsten. 

Helaas moet ik dit intussen niet meer uitleggen. 


Lang leve Oekraïne.
Lang leve de vrede.


Intussen zijn we een week verder.

En staan ook Russen massaal aan te schuiven aan de grensovergang van Vaalimaa op maar 2u rijden van Helsinki.
De enige manier om uit hun land weg te komen is per auto.
Ook Russen willen weg.
Bang voor een leven als onder de Sovjets. Repressie. Geheime politie. 
Tegen Poetin en de oorlog zijn zou binnenkort een ticket naar de gevangenis kunnen betekenen… 

Finland kon meer dan 100 jaar “het Zwitserland van het Noorden” zijn tussen Europa en Rusland.
Ik schreef er vele jaren geleden in Finland mijn Masterthesis over. Hoe de neutrale Finse positie de Russen kon kalm houden waardoor ze als mini-natie (5 miljoen Finnen) erin slaagden het succesverhaal van vandaag neer te zetten.

Vandaag overweegt Finland, net als Zweden, om NAVO-lid te worden.
En dus haar neutraliteit op te geven.
Nee Poetin gaat daar niet blij mee zijn. 
Ja ik houd mijn hart vast. 
Nee, de wereld gaat nooit meer dezelfde zijn. 

Je hebt helemaal tot hier gelezen? 😉

En je bent geïnteresseerd in het Fins perspectief op de actualiteit?
Laat me weten door me een mail te sturen (gewoon een reply doen)… bij genoeg interesse doe ik hier misschien wel iets mee? 
Hier valt nog zooooooveel over te zeggen.

 

Met nederige groet 

Geertrui
 

PS: Rechtzetting: de Fins-Russische grens is “maar” 1340km… Die immense strook niemandsland kwam me altijd al onoverkomelijk lang over dat ik ze in gedachten nog langer maakte. Mijn excuses hiervoor. 
Geplaatst op Geef een reactie

2000 km

Kijk jij net als mij met verbijstering naar de wereld?
Dit kan toch niet waar zijn? 
In wat voor slechte film zijn we nu beland?

Als je mij kent, dan heb je mij al horen vertellen over de niet benijdenswaardige geo-politieke situatie van Finland.
Met hun 2000km Russische grens

Ik had toen altijd de neiging om dat uit te moeten/willen leggen. 
Waarom dat zo alles bepalend is voor Finland. 
Waarom dat zo beperkend is voor Finland. 
En hoe onwaarschijnlijk het is dat zij ondanks deze immense beperking er toch in slagen de nummer 1 te worden op vele ranglijsten. 

Helaas moet ik dit intussen niet meer uitleggen. 

Lang leve Oekraïne.
Lang leve de vrede.
 
Met nederige groet
Geertrui
Geplaatst op Geef een reactie

Wie ik WEL ken

Een baby die sterft in een crèche.

Volgde jij het nieuws vorige week ook met verbazing?
Ik hoorde er voor het eerst over toen Ruth Joos op Radio 1 de woordvoerster van Kind en Gezin interviewde.

Pijnlijk. Op alle vlak.

Het nieuws op zich. Je mag je niet voorstellen hoe dat moet zijn, je kind dat sterft in een crèche.

Voor de woordvoerster van Kind en Gezin. Ik voelde mij ongemakkelijk in haar plaats. Ze bleef dapper en nederig haar collega’s beschermen en herhalen dat zij gehandeld hadden volgens de regels. Ze had duidelijk instructies gekregen dat ze niet meer dan dat mocht zeggen. Want als je handelt volgens de regels en er sterft een kind… wat wil dat dan zeggen over de regels?

Voor Ruth Joos. Ook in haar plaats voelde ik mij ongemakkelijk. Ik ben fan van Ruth en haar betere journalistiek. Ze leek deze keer een ongelijk kruisverhoor te voeren met een machteloos slachtoffer. “STOP Ruth”, dacht ik! “Die mevrouw is niet de juiste persoon. Schiet niet op de boodschapper.” Op het einde stelde Ruth letterlijk de vraag :
is Kind en Gezin hier tekort geschoten? En dan ging de bal aan het rollen…

Ik ken de zaak op zich NIET.
Ik ken Kind en Gezin NIET.
Ik ken de mensen van de zorginspectie NIET.
Ik ga mij dan ook NIET uitspreken over deze zaak.

Wie ik WEL ken,
zijn massa’s bevlogen ambtenaren in vergelijkbare rollen.


Gedreven mensen die alsmaar meer met minder moeten doen.

Capabele mensen met en groot rechtvaardigheidsgevoel die toch elke dag binnen een soms onwerkbaar kader blijven knokken voor het maatschappelijk belang. Voor het klimaat, voor mensen in armoede, tegen een virus, voor de reiziger…

Ik voel mij ongemakkelijk voor de bevlogen ambtenaren waarvan ik weet dat ze ’s nachts wakker liggen. Zij vrezen dat drama’s als in die crèche ook bij hen kunnen gebeuren maar zijn niet altijd in staat om te mogen of kunnen niet doen wat nodig is. 

Bevlogen ambtenaar, kom uit je kot. 
We hebben je nodig!
Jouw kennis.
Jouw rechtvaardigheidsgevoel.
Jouw doorzettingsvermogen.
Maak je zichtbaar. 
Laad je aan elkaar op. 

Dat er meer zal nodig zijn dan te beginnen bij jezelf, staat vast.
Dat jij het niet alleen kan ook.
Maar als we nu toch eens zouden beginnen met wat we WEL kunnen? 
Stoppen met je weg te steken bv?
En op jouw integere en authentieke manier zichtbaar zijn.   

Met nederige groet 😎

Geertrui

Geplaatst op Geef een reactie

Alsmaar vooruit

“Wat jij me heb geleerd, is hoe zinvol het is om even stil te staan. Ik hol altijd maar vooruit, recht op m’n doel af…” zo stak ze van wal, deze algemeen directeur van een gemeente die aan één van mijn trajecten deelnam.

“Maar ik sta te weinig stil bij het ‘hoe’. Je hebt me geleerd om iedereen mee te krijgen, om diepgaander te communiceren…”

Ik zie het elke dag. Hoe mijn bevlogen ambtenaren vooruit willen. Hoe ze soms mijlenver vooruit zijn maar de rest niet mee hebben. Hoe ze in alle bevlogenheid opgeslorpt zijn in de orde van de dag. 

Ze voegde eraan toe: “De uitdaging in deze tijden van afstand is om je team en  collega’s terug mee te krijgen in je verhaal. Ze doen allemaal hun eigen ding terwijl ze deel uitmaken van een groter geheel. Dit grotere geheel is soms uit het zicht verdwenen….”

Ook dit is een kwestie van zichtbaar te zijn.
Bij deze als algemeen directeur die als taak ook heeft om het groter geheel zichtbaar te maken. Mensen mee te laten zijn bij the bigger picture en daar ook verantwoordelijkheid voor te nemen. 

Integer Stoefen is niet op je borst kloppen en tonen wat voor kanjer je bent (of toch maar een beetje) maar in dit geval ook je mensen laten trots zijn op dat groter geheel waar ze deel van uitmaken. Hoe hun taak aanhaakt bij waarom jullie doen wat jullie doen. 

Met zichtbare groet 😎

Geertrui

Geplaatst op Geef een reactie

Integer stoefen

Moet het voor jou ook vooruit gaan?
Zonder zever. Resultaatgericht.
Tot je beseft dat je mensen niet mee zijn.
Dat je niet de impact hebt die je voor ogen had.
Dat je collega die wél goed is in zijn/haar PR te verzorgen plots gevraagd wordt voor dat boeiend project waar jij eigenlijk dé geschikte persoon voor bent (of geschikte afdeling voor hebt).
 
Ben jij ook zo een harde werker?
Bij voorkeur in de schaduw. Zonder veel toeters en bellen. Met zorg voor anderen en al zeker niet met ellenbogen.
Tot men bij de volgende subsidieronde aan jouw deur -en dus de deur van je doelgroep die het zo nodig heeft- passeert.
 
Zichtbaar zijn.
Het lijkt iets waar menig bevlogen ambtenaar allergisch aan is.
Vind jij “Je PR verzorgen…” ook zo een vieze uitdrukking? 

Wist je dat dat ook kan op een manier die bij jou past?
Integer en met zorg.
Waar ook jij blij van wordt.
Waardoor je pas resultaat gaat boeken.
Niet ter eer en glorie van jezelf maar om het verschil te maken.
 
Zeg eens eerlijk, waar zit jij op de zichtbaarheidsschaal?
Ben jij ook iemand die vindt dat goed werk vanzelf gezien moet worden?
Tot die essentiële beslissing voor jou(w team) op de directieraad weer niet aan bod kwam…

Met zichtbare groet 😎
Geertrui

Geplaatst op Geef een reactie

Naar welke frustratie durf jij fris te kijken?

Pipi Langkous

“Bij aanvang zei je dat we na de workshop ruimte in ons hoofd zouden krijgen en met energie zouden afsluiten… wel, ik was daar toen niet zo zeker van! Maar het is wonderlijk hoe dit nu, aan het einde van de workshop wél zo blijkt te zijn…!”

Dit is hoe een deelnemer aan de online Mini-Sisu-Workshop voor de Bevlogen Ambtenaar vorige woensdag enthousiast afsloot. Ook al zat ze thuis achter haar eigen bureau met kinderen in quarantaine. 

Ook al geef ik die workshop veel liever live.
Deze online versie van vorige week was gewoon kei-goed. Punt. 
Het stroomde.
Het herinnerde mij eraan dat online workshops ook écht kunnen mensen verbinden.
Energie geven.
Inzichten overbrengen. 

Als je er niet bij was, had je ongelijk 😉
Om de pijn te verzachten, hierbij alvast een paar lessen:

  • Benoemen en ruimte durven geven aan wat precies je dwarszit, werkt
  • Vooral als je daarna durft fris naar je frustratie kijken. Bij voorkeur met anderen die hun neutrale ogen en open extern brein ter beschikking stellen (naar welke frustratie zou jij wel eens FRIS willen kijken?)
  • Het doet je ontdekken welke stapjes je wél kan zetten en dat het er doorgaans meer zijn dan je zelf dacht
  • Je niet laten meeslepen door gewoontes (“ze” hebben weer…, “het” is hier altijd hetzelfde…, ik ben het beu… ook al ben je het beu)
  • Blijf weg van de samenscholingen-van-frustratie
  • maar zoek warm en wijs gezelschap op dat (anders) weet waarover het gaat
  • Laat je omringen met mensen die je upliften 

Warme groet, 
Geertrui 

PS: Maïzena nodig in je team? Je kan deze workshop ook als inhouse interactieve keynote boeken. We bekijken vooraf samen waar jullie tegenaan lopen en passen hem op jullie maat aan.  

Geplaatst op Geef een reactie

Een stommiteit

WinterslaapVorige week heb ik de stommiteit begaan om op te lijsten wat nu allemaal direct of indirect het effect van dat kl***-virus op mijn werk en leven is.

NIET DOEN! Of je hebt nadien net als mij alleen nog zin om in je hol te kruipen tot het allemaal voorbij is.

Die broodnodige live meetings met grote diverse groepen waar verbinding gelegd wordt. Waar er géén afstand tot de organisatie en elkaar is. Waar samen resultaat geboekt kan worden.  

Die energiegevende meerdaagses met teams van mensen die samen iets in de wereld te zetten hebben. Die bijeenkomsten die collega’s voeden om samen dromen waar te maken en concreet af te spreken hoé ze dat gaan doen. 

Er staan er zoveel in mijn agenda.
Dat die nu wéér niet doorgaan.
Dàar brak mijn klomp van bij de oplijstingsoefening. 

En jawel, ik weet heel goed hoe je energiegevende online meetings kan organiseren.
Hybride.
Met alles erop en eraan.
Miro en Wonder. 
Ik doe al 2 jaar niet anders. 
Maar ik heb het gewoon gehad.

…tot Sisu mij toch weer vindt, helemaal in mijn hol bij mijn gebroken klomp. 
Na de boosheid komt het inzicht:
Dat het is wat het is.
En er nu mogelijk tijd vrijkomt in mijn agenda de komende weken.
Dat ik mijn klanten die hun live meetings willen/moeten uitstellen niet perse ga proberen te overtuigen om het toch (weer) online te doen.
En dat ik daardoor dit voorjaar onverwachts plaats krijg voor nieuwe projecten of klanten.

Misschien wel voor jou? En je project waar je niet alleen mee verder kan. 
Of je team?
Of je leidinggevende?
Of je organisatie? 

👉 Misschien ben jij die bevlogen ambtenaar die allang twijfelt om eens contact met mij op te nemen?
👉 Misschien zit jij met een uitdaging, project of plan waar je jezelf niet alleen over ziet? Waarvoor ik jou of jullie zevenmijlslaarzen kan geven? Waar je NU -ondanks alles- eindelijk die nodige doorbraak gaat maken.

BOEK DAT VIRTUEEL KOFFIETJE NU GEWOON 👇

 

Een virtueel koffietje?
Is een Zoomgesprek van 30 min dat ik bedacht tijdens de eerste Coronagolf. Uit gemis aan toevallige ontmoetingen, waar vaak de beste dingen uit ontstaan. We bekijken samen je uitdaging, ik geef je gegarandeerd al een aantal concrete tips in dat half uurtje en we zien of/hoe we verder iets voor elkaar kunnen betekenen. Héérlijke dingen zijn er al uit ontstaan. Ja, er stond ook iets goeds op mijn Corona-effecten lijst!

Tot op de koffie? 

Warme groet, 
Geertrui