Een baby die sterft in een crèche.

Volgde jij het nieuws vorige week ook met verbazing?
Ik hoorde er voor het eerst over toen Ruth Joos op Radio 1 de woordvoerster van Kind en Gezin interviewde.

Pijnlijk. Op alle vlak.

Het nieuws op zich. Je mag je niet voorstellen hoe dat moet zijn, je kind dat sterft in een crèche.

Voor de woordvoerster van Kind en Gezin. Ik voelde mij ongemakkelijk in haar plaats. Ze bleef dapper en nederig haar collega’s beschermen en herhalen dat zij gehandeld hadden volgens de regels. Ze had duidelijk instructies gekregen dat ze niet meer dan dat mocht zeggen. Want als je handelt volgens de regels en er sterft een kind… wat wil dat dan zeggen over de regels?

Voor Ruth Joos. Ook in haar plaats voelde ik mij ongemakkelijk. Ik ben fan van Ruth en haar betere journalistiek. Ze leek deze keer een ongelijk kruisverhoor te voeren met een machteloos slachtoffer. “STOP Ruth”, dacht ik! “Die mevrouw is niet de juiste persoon. Schiet niet op de boodschapper.” Op het einde stelde Ruth letterlijk de vraag :
is Kind en Gezin hier tekort geschoten? En dan ging de bal aan het rollen…

Ik ken de zaak op zich NIET.
Ik ken Kind en Gezin NIET.
Ik ken de mensen van de zorginspectie NIET.
Ik ga mij dan ook NIET uitspreken over deze zaak.

Wie ik WEL ken,
zijn massa’s bevlogen ambtenaren in vergelijkbare rollen.

Gedreven mensen die alsmaar meer met minder moeten doen.

Capabele mensen met en groot rechtvaardigheidsgevoel die toch elke dag binnen een soms onwerkbaar kader blijven knokken voor het maatschappelijk belang. Voor het klimaat, voor mensen in armoede, tegen een virus, voor de reiziger…

Ik voel mij ongemakkelijk voor de bevlogen ambtenaren waarvan ik weet dat ze ’s nachts wakker liggen. Zij vrezen dat drama’s als in die crèche ook bij hen kunnen gebeuren maar zijn niet altijd in staat om te mogen of kunnen niet doen wat nodig is. 

Bevlogen ambtenaar, kom uit je kot. 
We hebben je nodig!
Jouw kennis.
Jouw rechtvaardigheidsgevoel.
Jouw doorzettingsvermogen.
Maak je zichtbaar. 
Laad je aan elkaar op. 

Dat er meer zal nodig zijn dan te beginnen bij jezelf, staat vast.
Dat jij het niet alleen kan ook.
Maar als we nu toch eens zouden beginnen met wat we WEL kunnen? 
Stoppen met je weg te steken bv?
En op jouw integere en authentieke manier zichtbaar zijn.   

Met nederige groet 😎

Geertrui