Geplaatst op Geef een reactie

Wie ik WEL ken

Een baby die sterft in een crèche.

Volgde jij het nieuws vorige week ook met verbazing?
Ik hoorde er voor het eerst over toen Ruth Joos op Radio 1 de woordvoerster van Kind en Gezin interviewde.

Pijnlijk. Op alle vlak.

Het nieuws op zich. Je mag je niet voorstellen hoe dat moet zijn, je kind dat sterft in een crèche.

Voor de woordvoerster van Kind en Gezin. Ik voelde mij ongemakkelijk in haar plaats. Ze bleef dapper en nederig haar collega’s beschermen en herhalen dat zij gehandeld hadden volgens de regels. Ze had duidelijk instructies gekregen dat ze niet meer dan dat mocht zeggen. Want als je handelt volgens de regels en er sterft een kind… wat wil dat dan zeggen over de regels?

Voor Ruth Joos. Ook in haar plaats voelde ik mij ongemakkelijk. Ik ben fan van Ruth en haar betere journalistiek. Ze leek deze keer een ongelijk kruisverhoor te voeren met een machteloos slachtoffer. “STOP Ruth”, dacht ik! “Die mevrouw is niet de juiste persoon. Schiet niet op de boodschapper.” Op het einde stelde Ruth letterlijk de vraag :
is Kind en Gezin hier tekort geschoten? En dan ging de bal aan het rollen…

Ik ken de zaak op zich NIET.
Ik ken Kind en Gezin NIET.
Ik ken de mensen van de zorginspectie NIET.
Ik ga mij dan ook NIET uitspreken over deze zaak.

Wie ik WEL ken,
zijn massa’s bevlogen ambtenaren in vergelijkbare rollen.


Gedreven mensen die alsmaar meer met minder moeten doen.

Capabele mensen met en groot rechtvaardigheidsgevoel die toch elke dag binnen een soms onwerkbaar kader blijven knokken voor het maatschappelijk belang. Voor het klimaat, voor mensen in armoede, tegen een virus, voor de reiziger…

Ik voel mij ongemakkelijk voor de bevlogen ambtenaren waarvan ik weet dat ze ’s nachts wakker liggen. Zij vrezen dat drama’s als in die crèche ook bij hen kunnen gebeuren maar zijn niet altijd in staat om te mogen of kunnen niet doen wat nodig is. 

Bevlogen ambtenaar, kom uit je kot. 
We hebben je nodig!
Jouw kennis.
Jouw rechtvaardigheidsgevoel.
Jouw doorzettingsvermogen.
Maak je zichtbaar. 
Laad je aan elkaar op. 

Dat er meer zal nodig zijn dan te beginnen bij jezelf, staat vast.
Dat jij het niet alleen kan ook.
Maar als we nu toch eens zouden beginnen met wat we WEL kunnen? 
Stoppen met je weg te steken bv?
En op jouw integere en authentieke manier zichtbaar zijn.   

Met nederige groet 😎

Geertrui

Geplaatst op Geef een reactie

Alsmaar vooruit

“Wat jij me heb geleerd, is hoe zinvol het is om even stil te staan. Ik hol altijd maar vooruit, recht op m’n doel af…” zo stak ze van wal, deze algemeen directeur van een gemeente die aan één van mijn trajecten deelnam.

“Maar ik sta te weinig stil bij het ‘hoe’. Je hebt me geleerd om iedereen mee te krijgen, om diepgaander te communiceren…”

Ik zie het elke dag. Hoe mijn bevlogen ambtenaren vooruit willen. Hoe ze soms mijlenver vooruit zijn maar de rest niet mee hebben. Hoe ze in alle bevlogenheid opgeslorpt zijn in de orde van de dag. 

Ze voegde eraan toe: “De uitdaging in deze tijden van afstand is om je team en  collega’s terug mee te krijgen in je verhaal. Ze doen allemaal hun eigen ding terwijl ze deel uitmaken van een groter geheel. Dit grotere geheel is soms uit het zicht verdwenen….”

Ook dit is een kwestie van zichtbaar te zijn.
Bij deze als algemeen directeur die als taak ook heeft om het groter geheel zichtbaar te maken. Mensen mee te laten zijn bij the bigger picture en daar ook verantwoordelijkheid voor te nemen. 

Integer Stoefen is niet op je borst kloppen en tonen wat voor kanjer je bent (of toch maar een beetje) maar in dit geval ook je mensen laten trots zijn op dat groter geheel waar ze deel van uitmaken. Hoe hun taak aanhaakt bij waarom jullie doen wat jullie doen. 

Met zichtbare groet 😎

Geertrui

Geplaatst op Geef een reactie

Integer stoefen

Moet het voor jou ook vooruit gaan?
Zonder zever. Resultaatgericht.
Tot je beseft dat je mensen niet mee zijn.
Dat je niet de impact hebt die je voor ogen had.
Dat je collega die wél goed is in zijn/haar PR te verzorgen plots gevraagd wordt voor dat boeiend project waar jij eigenlijk dé geschikte persoon voor bent (of geschikte afdeling voor hebt).
 
Ben jij ook zo een harde werker?
Bij voorkeur in de schaduw. Zonder veel toeters en bellen. Met zorg voor anderen en al zeker niet met ellenbogen.
Tot men bij de volgende subsidieronde aan jouw deur -en dus de deur van je doelgroep die het zo nodig heeft- passeert.
 
Zichtbaar zijn.
Het lijkt iets waar menig bevlogen ambtenaar allergisch aan is.
Vind jij “Je PR verzorgen…” ook zo een vieze uitdrukking? 

Wist je dat dat ook kan op een manier die bij jou past?
Integer en met zorg.
Waar ook jij blij van wordt.
Waardoor je pas resultaat gaat boeken.
Niet ter eer en glorie van jezelf maar om het verschil te maken.
 
Zeg eens eerlijk, waar zit jij op de zichtbaarheidsschaal?
Ben jij ook iemand die vindt dat goed werk vanzelf gezien moet worden?
Tot die essentiële beslissing voor jou(w team) op de directieraad weer niet aan bod kwam…

Met zichtbare groet 😎
Geertrui

Geplaatst op Geef een reactie

Naar welke frustratie durf jij fris te kijken?

Pipi Langkous

“Bij aanvang zei je dat we na de workshop ruimte in ons hoofd zouden krijgen en met energie zouden afsluiten… wel, ik was daar toen niet zo zeker van! Maar het is wonderlijk hoe dit nu, aan het einde van de workshop wél zo blijkt te zijn…!”

Dit is hoe een deelnemer aan de online Mini-Sisu-Workshop voor de Bevlogen Ambtenaar vorige woensdag enthousiast afsloot. Ook al zat ze thuis achter haar eigen bureau met kinderen in quarantaine. 

Ook al geef ik die workshop veel liever live.
Deze online versie van vorige week was gewoon kei-goed. Punt. 
Het stroomde.
Het herinnerde mij eraan dat online workshops ook écht kunnen mensen verbinden.
Energie geven.
Inzichten overbrengen. 

Als je er niet bij was, had je ongelijk 😉
Om de pijn te verzachten, hierbij alvast een paar lessen:

  • Benoemen en ruimte durven geven aan wat precies je dwarszit, werkt
  • Vooral als je daarna durft fris naar je frustratie kijken. Bij voorkeur met anderen die hun neutrale ogen en open extern brein ter beschikking stellen (naar welke frustratie zou jij wel eens FRIS willen kijken?)
  • Het doet je ontdekken welke stapjes je wél kan zetten en dat het er doorgaans meer zijn dan je zelf dacht
  • Je niet laten meeslepen door gewoontes (“ze” hebben weer…, “het” is hier altijd hetzelfde…, ik ben het beu… ook al ben je het beu)
  • Blijf weg van de samenscholingen-van-frustratie
  • maar zoek warm en wijs gezelschap op dat (anders) weet waarover het gaat
  • Laat je omringen met mensen die je upliften 

Warme groet, 
Geertrui 

PS: Maïzena nodig in je team? Je kan deze workshop ook als inhouse interactieve keynote boeken. We bekijken vooraf samen waar jullie tegenaan lopen en passen hem op jullie maat aan.