Geplaatst op Geef een reactie

SISU

Finnen en het fenomeen SISU


Toen ik als 18-jarige uitwisselingsstudent mijn eerste jaar in Finland was, dacht ik dat SISU gewoon het Finse woord voor “doorzettingsvermogen” was. Tot ik door de jaren heen en enkele jaren langer in Finland ontdekte dat het veel meer dan dat is. Het is een mythe en het is echt. Het is een nationaal icoon. Het is een gevoel. Het gaat ook over moed, veerkracht en standvastigheid. Het gaat over een actie-mindset, een houding die aanzet om te doén en niet bij de pakken te blijven zitten in moeilijke tijden. Om beperkingen om te buigen tot mogelijkheden.
 
Als je Finnen vraagt SISU uit te leggen dan verwijzen ze steevast naar de Winteroorlog, toen in het begin van de Tweede Wereldoorlog de kleine natie aangevallen werd door hun tientallen keer grotere en meer bewapende Sovjetbuur. Wat onmogelijk leek, gebeurde: ondanks alles wonnen de Finnen met hun SISU: doordoen ook al lijkt het een onmogelijke zaak.
 
Of ze verwijzen naar hun legendarische Paavo Nurmi, de lange afstandsloper met 22 wereldrecords op zijn naam. De onoverwinnelijke zwijgzame Fin die zei: van jezelf winnen is de grootste uitdaging.

Sisu vandaag
In deze Brené-Brown-tijden waar kwetsbaarheid serieus genomen wordt, geven Finse onderzoekers aan universiteiten een hedendaagse invulling aan SISU. Het fenomeen krijgt een tastbare vertaling naar ons dagelijks werk en leven.
 
Ik ervoer SISU vroeger als een mannelijk fenomeen: winnen, doorzetten, spierkracht, oorlog voeren. Vandaag wordt mij duidelijk dat het niet alleen over stoer zijn en doorzetten gaat, het gaat ook over de onlosmakelijke daaraan verbonden kwetsbare kant: twijfelen, onzeker zijn, tegen je grenzen aanlopen, je  klein voelen… en toch in actie gaan, hoe klein dan ook. 
 
je doel in kleine stapjes op te delen… wat voor doel dat ook moge wezen.
de eerste stap effectief te zetten, te doén en
hulp te zoeken bij iemand die je zegt “je kan het”
Mensen die Kanssa kennen, zullen dit herkennen. Ik daag jou uit om dit bij je volgende uitdaging ook bewust te proberen. Do it the SISU-way!

Wat kunnen wij leren van SISU?
Heel juli reis ik Finland rond. Elke dinsdagavond rond 19u kan je mij trouwens volgen op mijn wekelijkse Facebooklive (ook nu al!) op mijn facebook pagina @kanssaconnects;
 
Ik heb er een afspraak met Katja Pantzar, de Fins-Canadese journaliste die in Helsinki woont en het boek “Finding SISU, in search of courage, strength and happiness the Finnish way” schreef. En vooral, ontmoet ik er veeeeeele Finse vrienden en kennissen. Back to memory lane. Mensen van alle pluimage die ik leerde kennen in de loop van mijn 30 jarige persoonlijke geschiedenis met Finland.
 
Ik zal “mijn Finnen” in menig sauna-gesprek of tijdens een naakte zwempartij in één van de 187 888 Finse meren bevragen over wat SISU vandaag voor hen betekent in hun leven en wat ik ervan moet terug meenemen naar België. 
Geplaatst op Geef een reactie

Geef jij ook het slechte voorbeeld



Naar jaarlijkse gewoonte is de maand juni bij mij een zotte maand: mijn pubers hebben examens, mijn klanten willen nog van alles voor de vakantie, er moet nog snel een offerte buiten en mijn boekhouder zit achter mijn veren. Ik zie mijn to do lijst huizenhoog oplopen, in schril contrast met de inkortende beschikbare tijd tot ik in juli op vakantie vertrek. Stress! 

Sinds ik met Kanssa mensen begeleid naar meer balans in hun leven, naar minder geleefd te worden en meer in vrijheid te leven en werken, heb ik nog meer stress… ah ja, want “het kan toch niet zijn dat jij hier zo zit te flippen, uit balans bent terwijl je anderen leert hoe ze dat moeten doen”, zegt mijn interne criticus met oordelende opgestoken vinger. 

Proefondervindelijk bewezen strategieën voor slechte-voorbeeld-gevers

Vindt het vermanend stemmetje in jou ook dat jij een über-moeder moet zijn, de perfecte leidinggevende, medewerker of zaakvoerder die precies voordoet hoe het moet? Laat mij je dan geruststellen met wat ik geleerd heb: 
  • ik benoem waarover ik mij schaam en zo valt het probleem al voor een groot stuk vanzelf weg. Mijn interne criticus is namelijk allergisch voor daglicht.
  • ik laat het zijn en verzet er mij niet  meer tegen …en vooral: ik doe gewoon verder: ja, ik had een slecht weekend, er was teveel dat op mijn pad kwam de vorige dagen (…bleken tot overmaat van ramp de kersen aan mijn kerselaar ook nog eens net nù rijp te zijn en moest er plots ook nog tijd gemaakt worden voor kersen plukken, kersen ontpitten -help dat is megaveel werk-  potten uitwassen en KanssaKonfituur maken. Gelukkig had ik dat nog nooit gedaan en kon ik het dus ;))
  • ik herinner me eraan dat in balans-zijn een streefdoel is, een eeuwige zoektocht met vallen en opstaan. En dat is OK 
  • ik bekijk het vanuit een groeimindset: ik kan het NOG niet altijd en terwijl ik weer recht krabbel vraag ik me af wat ik hier deze keer  uit te leren heb. Ik weet dat ik NIET samenval met die hopeloze ploetermoeder die mijn interne criticus mij probeert aan te praten 
Over de yogalerares en de vetkwab
Mijn oude yogalerares had een vetkwab(je). Ze was geregeld verstrooid en vertelde ons op hilarische wijze over haar soms hobbelig pad. Ze is verhuisd en vervangen door een immer lachende, perfect afgetrainde zen-juf. En weet je wat? Ik mis mijn menselijke niet-perfecte juf. 

Deelnemers aan mijn workshops en trajecten laten mij weten dat ze graag bij mij komen net omdat ik mij kwetsbaar opstel, soms in onzekerheid en niet weten met zweethandjes. Ze vertellen me dat mij dat authentiek maakt en herkenbaar. Straf én kwetsbaar. 

Volgens mij BEN je gewoon het GOEDE VOORBEELD door je eigen weg te benoemen en te tonen. Door eerlijk en transparant te zijn, duidelijk te zijn waar je doel ligt en wat je wilt bereiken maar ook dat uitglijden, bijsturen, leren van wat mis ging een onderdeel is van de weg, je werk, je leven

Probeer het bij de volgende gelegenheid eens uit! Bedenk eens geen excuus waarom je te laat bent bij je klant…. Laat je zweethandjes er maar zijn en laat mij weten hoe dat was?!
Geplaatst op Geef een reactie

Flinke meisjes kunnen het alleen



Vind jij, als je eerlijk bent met jezelf, dat hulp vragen een teken van zwakte is. Wij, ferme vrouwen, kunnen toch alles zelf?! PEUUUUUUT!
 
  • Wees bewust dat jouw probleem oplossen misschien wel iets leuks inhoudt voor anderen. Bv je buurvrouw wiens kleinkinderen ver weg wonen, kan het net prettig vinden om jouw kroost op school af te halen als jij laat moet werken? Of je collega heeft misschien wel zin om zijn tanden eens in jouw dossier te zetten waar jij alleen vast op loopt
  • Stop niet met denken als je 1 naam hebt, denk verder na wie jou hierbij nóg zou kunnen helpen en wie nog…
  • Ga na of het voor dit probleem nuttig is (een) expert(s) in te roepen. Weeg af hoeveel de (structurele?) oplossing van het probleem je waard is.
  • Als je eerder hiervoor al een oplossing hebt gezocht, verval niet in gewoonte. Ga elders zoeken. Als blijkt dat de klassieke oplossing toch de beste is, go for it!
 
Het kan soms zo simpel zijn. Gewoon doén en je zal zien, er ontstaat veel meer…   
Ik daag je uit om zelf op zoek te gaan naar waar jij “helpers” kan gebruiken. Vaak moet je die niet eens ver gaan zoeken. Mensen om je heen willen graag helpen, als jij maar duidelijke en omlijnde hulp vraagt. 
De 6 eenvoudige stappen naar helpers: 

STAP 1: wees de komende dagen alert voor een probleem of uitdaging, groot of klein, waarvan je eigenlijk ook wel weet dat je tot een betere oplossing zou komen als je het niet zelf/alleen moest doen
 
STAP 2: ga na wie jou hierbij zou kunnen helpen. 

STAP 3: omschrijf je hulpvraag duidelijk, omschrijf je verwachtingen helder. Baken je vraag af.
 
STAP 4: Als je op mij lijkt en gewend bent van hulp te geven maar niet te vragen, zal je je comfortzone moeten verlaten. Feel the fear and do it anyway… verwelkom je zweethandjes 😉
 
STAP 5: doe een concreet voorstel aan je helper(s) en zorg ervoor dat de drempel voor hen om het te doe zo laag mogelijk is. Bevraag hem/haar rond de randvoorwaarden die het hem/haar vergemakkelijken. Bv zorg voor een locatie die voor hen makkelijk bereikbaar is, voorzie eten, reserveer de afspraak zelf in de helper zijn/haar kalender.
 
STAP 6: Wees je nadien naast het functionele resultaat (je probleem is opgelost!) ook bewust van wat dit met jullie deed. Ik wed dat het jullie band versterkt en het hier niet bij blijft. Benoem dat aan je helper en toon je dankbaarheid. Als er volgende stappen zijn, benoem die concreet.