Naar jaarlijkse gewoonte is de maand juni bij mij een zotte maand: mijn pubers hebben examens, mijn klanten willen nog van alles voor de vakantie, er moet nog snel een offerte buiten en mijn boekhouder zit achter mijn veren. Ik zie mijn to do lijst huizenhoog oplopen, in schril contrast met de inkortende beschikbare tijd tot ik in juli op vakantie vertrek. Stress!
Sinds ik met Kanssa mensen begeleid naar meer balans in hun leven, naar minder geleefd te worden en meer in vrijheid te leven en werken, heb ik nog meer stress… ah ja, want “het kan toch niet zijn dat jij hier zo zit te flippen, uit balans bent terwijl je anderen leert hoe ze dat moeten doen”, zegt mijn interne criticus met oordelende opgestoken vinger.
Proefondervindelijk bewezen strategieën voor slechte-voorbeeld-gevers
Vindt het vermanend stemmetje in jou ook dat jij een über-moeder moet zijn, de perfecte leidinggevende, medewerker of zaakvoerder die precies voordoet hoe het moet? Laat mij je dan geruststellen met wat ik geleerd heb:
- ik benoem waarover ik mij schaam en zo valt het probleem al voor een groot stuk vanzelf weg. Mijn interne criticus is namelijk allergisch voor daglicht.
- ik laat het zijn en verzet er mij niet meer tegen …en vooral: ik doe gewoon verder: ja, ik had een slecht weekend, er was teveel dat op mijn pad kwam de vorige dagen (…bleken tot overmaat van ramp de kersen aan mijn kerselaar ook nog eens net nù rijp te zijn en moest er plots ook nog tijd gemaakt worden voor kersen plukken, kersen ontpitten -help dat is megaveel werk- potten uitwassen en KanssaKonfituur maken. Gelukkig had ik dat nog nooit gedaan en kon ik het dus ;))
- ik herinner me eraan dat in balans-zijn een streefdoel is, een eeuwige zoektocht met vallen en opstaan. En dat is OK
- ik bekijk het vanuit een groeimindset: ik kan het NOG niet altijd en terwijl ik weer recht krabbel vraag ik me af wat ik hier deze keer uit te leren heb. Ik weet dat ik NIET samenval met die hopeloze ploetermoeder die mijn interne criticus mij probeert aan te praten
Mijn oude yogalerares had een vetkwab(je). Ze was geregeld verstrooid en vertelde ons op hilarische wijze over haar soms hobbelig pad. Ze is verhuisd en vervangen door een immer lachende, perfect afgetrainde zen-juf. En weet je wat? Ik mis mijn menselijke niet-perfecte juf.
Deelnemers aan mijn workshops en trajecten laten mij weten dat ze graag bij mij komen net omdat ik mij kwetsbaar opstel, soms in onzekerheid en niet weten met zweethandjes. Ze vertellen me dat mij dat authentiek maakt en herkenbaar. Straf én kwetsbaar.
Volgens mij BEN je gewoon het GOEDE VOORBEELD door je eigen weg te benoemen en te tonen. Door eerlijk en transparant te zijn, duidelijk te zijn waar je doel ligt en wat je wilt bereiken maar ook dat uitglijden, bijsturen, leren van wat mis ging een onderdeel is van de weg, je werk, je leven
Probeer het bij de volgende gelegenheid eens uit! Bedenk eens geen excuus waarom je te laat bent bij je klant…. Laat je zweethandjes er maar zijn en laat mij weten hoe dat was?!